Янка Купала - народный поэт Беларуси. И, пожалуй, самый. А в 1902 у него умирает отец и на его плечи ложится содержание семьи. Янка Купала сцэны са шляхоцкага жыцця .

Купала наполняет свою комедию весьма значимым социальным содержанием, далеко выходящим за границы семейного конфликта. Краткие содержания, биографии писателей, произведения школьной программы по белорусской. Грамадзянская л. Янка Купала Мастак – Барыс Малк Сцяпан Крын. Альжбета - яго жонка, 40 г.

Янка Купала. Неяк сэрцайка трасецца, як бы хто яго знячэ. А мо гэта песня в? Ану, на шчасце зачну другую. Якую ж бы тут? Чаго, чаго, здаецца, тут хацець? Ох, ох, як жа маркотненька!

Прост хоць зб. Ужо вечарэе: зараз не будзе як шыць, а трэба сягоння канешне кончыць. Эх, эх, каб хаця той прыйшо. Зараз трэба запал. А шчыра абяца. З таго часу як даведа. Ну, але тата сваё, Як. Мы, кажа, не дзец. Добры вечар ясне- пекнай панне Па.

Што, золатца маё ненагляднае, прачакалася трох? Усе дома, усе дома. Дадуць, дадуць зараз пытлю старыя.

Бо ж сама ведаеш, якая . Ой, чаму ж не ведаю: як м. Але, але смела будзь, як у Бога пад прыпечкам. Потым ён заб. Значыцца, тым кшталтам, вечарынка будзе.

Па. Вечарынка быць- то будзе, але не . Вазьму на злосць ды прыйду. Што ж яны са мною зробяць? Па. Ого, скуль такая дал? Рукам каля дзя. Не пазваляю затое, вось . А я закуру. Па. А я не дам!

Як. Ну, ужо годзе, годзе, Па! Ведаю я гэтыя сур'ёзнасц. Перш- наперш будзе, ц. Ну, дык слухаем, вашэц. А вось, можа, . Гэта будзе ад цябе, маё ты сонейка, залежаць.

Як захочаш - такая . Дакуль, як сухавей, сушыць . Мне дужа добра, весела . Ну, ну, ужо ма. На святое н. Ну, а без таты гэты . Трудна- то яно трудна, але няма таго злога, каб не выйшла на добрае.

Хоць бы, прымерам, мы з табой так зраб. Не туды, мой дурненьк!

Уедзеш гэтак у нерат, што н. Каб гэта яшчэ тольк. Хоць ты яму кол на галаве чашы, дык н. Каб мог, дык на першай ас. Задасць такога пытлю . Так- то яно так! Але я неяк усё яшчэ надзе.

Другую песню цяпер пяе. Нож точыць.. Сама ж ты, золатца, казала мне не раз . Значыцца, сама добра разумееш, што . А гэтак, як я каза. Янка Лукашонак з сваёй Зосяй так зраб. Вось мы з табой, м. Адно, абы твая згода - .

Ну, а мы к яму.. Думаць- то я думала, але неяк страшна. Можа б, было лепей, каб яшчэ трох. Хто спяшыць, той людзей смяшыць. Як. Якая ты нядобрая, Па! Ты зараз - страшна, страшна, пачакаць, пачакаць!

А так гэта дачэснае жыццё можна добра наладз. Гэта ж я не выжыву з сораму, людз. Не бойся, золатца, не зловяць! Усё пойдзе гладка. Не я твая, а ты мой на век.

Ну, хай будзе, як Сора казала; але гэта тольк. Ну, згода да.. Ты аконца адчын. Гэта ты, як пятух, а я, як.. Як. Як курыца. Па. Не курыца, а як зязюлька.

Як. Як зязюлька праз акно фырр! Ох, каб гэтак усё жыццё . Аскому нагон. Значыцца, Як. Ой, гэтыя бацьк! Ах, чуць не забылася. А як жа, прынёс, маё ты золатца. Вось так добра! Заместа аднаго маю .

Ах ты, зязюлька мая ненаглядная! Па. Ну, ну, петушок! Не гарачыся: паспееш з козам. Раз, два, тры! Як. А што, смачна? Каля самага сэрцайка дзявочага.. Выгадна табе тут, як н. Гэтак не выпадае.

Седзячы гэтак у Бога за плячыма, меней будзеш мець грэшных думак у галаве, чымся песцячыся тут (паказвае) у маладой дзя. Атлас Выпотные Жидкости. Не смяшы ты людзей. Ты, каханенькая, родненькая, н. Яшчэ, можа, табе чаго захочацца? Сцяпан(выкручваючы нагам.

Ось лепей раздзявайцеся ды, можа, чаго з'ясцё. Сцяпан. А можа, гэта . Мамка, дастаньце з куфра настольн.

А немач цябе ведае, з к. Але слухай: з зяцем! Альжбета(здз. З зяцем?! Сцяпан. Так, так, каханенькая, родненькая. Хто з сватам, хто з сваццяй, а як Сцяпан Крын.

Дачка яшчэ замуж не вый- шла, а бацька . Гэта, бачыш, ён яшчэ тольк. А хто ж гэта так. Адольф Быко. Я думала, хто там! Пасаг нюхае, бо нос мае. За аднаго каня тольк. Дзе яна прапала? Альжбета.

А што я, пастушка над тва? Каханенькая, родненькая, не думай, што я якую дрэнь выбра. Адным словам, хлапец: шляхоцкага заводу, з рызыкай, з усякай дал. Скора састарышся, каханенькая, родненькая, як усё будзеш ведаць. Па. Скажыце, скажыце, та- тачка!

Сцяпан. Зяць?! Сцяпан. Знакам тым, ён не са. А як жа годнасць гэтага.. Дык гэта ж, гэты.. Адольф Быко. Пан Адольф Быко. Зломак - не зломак, але .

А дзяга нашто? Па. Каханенькая, родненькая, яшчэ па- глядз. Еш вот лепей, чымся з пустога . Як прыедзе сватацца, тады тое . Татка, ведаеш не сягоння, за каго я тольк. За каго? Па. Нашто дарэмшчыну вясц.

Чорт яго бяры, не тут успам. Каханенькая, родненькая, не лезь у вочы. А не то вон з хаты . Ай, што ж гэта, дзядзька, зраб. Глупства, глупства, пане дабру- дзею!

Пахвалёны Езус. Собственно, адкуп. А мае ж вы родненьк? Здаецца ж, раней за нас выехал.

Собственно, вось- цо- да, кабыла заблудз. Тудэма- сюдэма, ц? Пане дабрудзею, тваё бабскае дзела - ма! Я, собственно, вось- цо- да, спрытны - тонка пан. Тудэма- сюдэма, куды тут садз!

Ноч на дварэ, кабыла за плотам, па. Э, што там такое! Дзякуй Богу, ночка не пятровая, а пакровая.

Па. Трэба, каб на к. Глупства, пане дабрудзею, глупства! А каб гэта нам сваток да. Гэтых свянцоных кропель дзядзька . Глупства, глуп- ства, пане дабрудзею.

Маладзенькая яшчэ, мала- дзенькая! Лазы трэба, собственно, вось- цо- да. Агата(да Альжбеты).

Што, свацейка, тудэма- сюдэма, добрага куплял. Ат, сёе ды тое. Не, не, каханеньк!

А што? Пранц. Ды як жа, вось- цо- да! Кажуць, пранцуз, пане дабрудзею, . Чатырыста тысяч войска з сабой вядзе . Не чатырыста ты- сяч, а чатыры сотн. Глупства, глупства, пане дабрудзею.

Спранжыновы касцёл з сабой нясе, пане дабрудзею. Агата(з месца). Тудэма- сюдэма, не нясе, а на паветры, на машыне, што лётаюць, гэты касцёл вязе. Сцяпан . Аж на паветры касцёл вязуць! Агата. Тудэма- сюдэма, я сама на свае вушы чула. Сцяпан. Як паставяць гэты спранжыновы касцёл, то можна бу- дзе спадзявацца .

Дзякуй Богу, дзякуй Богу!!! А вось мая гэта ахм. Маладзенькая, собственно, вось- цо- да. Бярозавай кашы не шкодз.

Дужа трудна паладз. Пайшло такое распуства на свеце, што не дай Божа! Гэта ж мне кал. А так, так, тудэма- сюдэма! Так, так, пане дабрудзею, . Шчыпецца, каб яе гаручка! Пранц. Ага, вось- цо- да, шчыпецца, собственно, бо чужая, пане дабрудзею. Альжбета(да Агаты).

Ды трэба ж будзе як сцягацца. З'ява IXПа. Можа б, мамка, прыц. Яшчэ паспее.. Дай мне з цёткай разгаварыцца. Па. Мы тут з Па. Ну, як сабе хочаце. З'ява ХСцяпан. Знаеце, сваток, гэтага, гэтага.. А скуль жа я магу ведаць, хто татку маза.

Ну, гэты ж? Як жа ён, як? Здаецца, Бык.. Бычок..

Сцяпан. Ага, ён, ён. Пан Адольф Быко. Што ты на гэта? Пранц. Глупства, глупства, пане дабрудзею. Собственно, бычок, вось- цо- да, больш н. Ану ж, каханеньк.

Прыедзьце тольк. Глупства, пане дабрудзею, . Собственно, бл. Не, каханенькая, родненькая. Зараз пайду. Я свайго напаю, а сват свайго паглядз.

Глупства, пане дабрудзею. Собственно, жонка завязе, кал. Собственно, кал. А каб ты, тудэма- сюдэма, бокам ездз!

Пойдзем, каханеньк. Мала што, дзетк. А што там людз? Пагавораць, пагавораць ды перастануць, як намазоляць язык.

Як уважаеш, мае дзетк. Што ж, я, тудэма- сюдэма, н.

Усе яны добрыя, пакуль не . Хораша так аб ус. Гэта ж трэба ведаць, стольк. У нас, кажа, усё . Змалку дзён, кажа, прывыкаюць у ненав. Сляпыя, кажа, усе сляпыя.

Чула я, чула аб . Трэба, дзетк. Павешуся, цётачка, павешуся, кал. Мёйца, Сына! Тудэма- сюдэма, што ты, Па? Пабойся Бога гэтк!

Матачка Найсвентшая! Па. Так, ведаеце, цётачка, . Не гаруй, не маркоцься, м. Неяк жа ды будзе. Бог найвышэйшы, тудэма- сюдэма, м. А няхай сабе будзе, што мае быць, - я свайго так.

Глупства, вось- цо- да. Не дзе падзелася! Я знаю, собственно, дамо. Каго прывязаць? Пранц. Кабылу, кабылу, пане дабрудзею.

Ужо ж не цябе, вось- цо- да. Агата. Дык дзе ж кабыла? Пранц. Собственно, няма кабылы, дзе была, вось- цо- да, пане дабрудзею.

Агата(падбягаючы да Пранц. Дык чаго ж ты, тудэма- сюдэма, несвянцоная костка, рассе. Глупства, глупства, вось- цо- да. Вось я цябе зараз, тудэма- сюдэма, як высвенчу гэтай пляшкай па галаве, дык . Нашто мяне пакара. Кабыла дзядзькава .

Дык чаго ж, сватка, чакаеце? Бяжыце скарэй дамо.

Супакойцеся, свацця. Не дзе яна дзенецца. Каханенькая, родненькая, яна дома, напэ.

А сват, тудэма- сюдэма, не сунься з сва. Глупства, пане дабру- дзею, глупства. На табе, вось- цо- да, паеду, собственно, дамо. Бывайце здаровы! Пахвалёны Езус!